IK BEN IN HET BEZIT VAN DE PERSOONSKAART VAN HET CENTRAAL BUREAU VOOR GENEALOGIE.

ALLEFRIEZEN.NL:
Bron: BS Geboorte
Soort registratie: Geboorteakte
Datum: 22-07-1907
Zoon: Klaas van der Meulen geboren op 20-07-1907
Vader: Keimpe Hendrik van der Meulen (schipper)
Moeder: Trijntje Buwalda
Bronvermelding: Geboorteregister 1907, archiefnummer 30-43, Burgerlijke Stand Workum - Tresoar, inventarisnummer 1036, aktenummer 67
Gemeente: Workum
Periode: 1907

ALLEFRIEZEN.NL:
Bron: BS Huwelijk
Soort registratie: BS Huwelijk akte
(Akte)datum: 30-01-1930
Bruidegom: Klaas van der Meulen, leeftijd 22 jaar, geboren te Workum
Bruid: Willemke Salverda, leeftijd 21 jaar, geboren te Stavoren
Vader van de bruidegom: Keimpe Hendrik van der Meulen
Moeder van de bruidegom: Trijntje Buwalda
Vader van de bruid: Taeke Salverda
Moeder van de bruid: Immertje de Boer
Bronvermelding: Huwelijksregister 1930, archiefnummer 30-35, Burgerlijke Stand Stavoren - Tresoar, inventarisnummer 2044, aktenummer 0002
Gemeente: Stavoren
Periode: 1930

IK BEN IN HET BEZIT VAN EEN SCAN VAN 13 OVERLIJDENSADVERTENTIES UIT DE LEEUWARDER COURANT EN EEN ARTIKEL N.A.V. HET OVERLIJDEN VAN KLAAS:
SKÛTSJESILEN MORGEN ONDERBROKEN VOOR BEGRAFENIS SCHIPPER.
KLAAS VAN DER MEULEN (66) DOOD NA HARTAANVAL TIJDENS WEDSTRIJD.
STAVEREN - Skûtsje-schipper Klass van der Meulen is zaterdagmiddag tijdens het skûtsjesilen op het IJsselmeer aan een hartverlamming overleden en overboord gevallen. De dood trof de bijna 66-jarige schipper terwijl hij aan het helmhout van zijn Woudsender skûtsje zat.
Volkomen onverwacht gleed de schipper voor de ogen van zijn ontstelde bemanningsleden - onder wie zich drie zoons en een schoonzoon bevonden - van het hellende en slingerende schip in "zee". Zijn 25-jarige zoon Taeke sprong hem na en bleef bij zijn toen al overleden vader. Daar beiden zwemvesten droegen bestond er geen gevaar, dat zij in de golven verdwenen. Nadat een in de buurt varend jacht enige assistentie had verleend werd het stoffelijk overschot van Klaas van der Meulen aan boord van de reddingboot Arthur uit Hindeloopen gebracht.
Het skûtsjesilen werd direct gestaakt. In overleg met de familie Van der Meulen heeft de Sintrale Kommisje Skûtsjesilen met de schippers en de bemanningsleden besloten het skûtsjesilen deze week door te laten gaan. Morgen wordt er niet gevaren. Dan wordt in Staveren Klaas van der Meulen begraven. Dinsdag zou ook de dag geweest zijn van het skûtsjesilen in Woudsend.
KLAAS VAN DER MEULEN LAAT LEGE PLAATS NA IN SKÛTSJE-GELEDEREN.
STAVEREN - Met skûtsje-schipper Klaas van der Meulen, die zaterdagmiddag op het IJsselmeer aan het roer van zijn tjalk en zogezegd in het harnas stierf heeft het skûtsjesilen een gevoelig verlies geleden. Deze rondborstige Woudsender schipper was immers niet slechts een van de oudste en getrouwste deelnemers, hij was vooral een bijzonder sympathieke persoonlijkheid, naar wiens woord altijd geluisterd werd. Hoe emotioneel hij soms kon zijn, Klaas van der Meulen had zeker gezag, niet alleen bij de eigen bemanningsleden, maar bij iedereen in het skûtsje-legioen. Vast staat ook, dat hij het skûtsjesilen een grote liefde toedroeg. Men zou kunnen zeggen, dat de jaarlijkse wedstrijdenreeks met de stoere tjalken voor hem een hartstocht was, een hartstocht, die zijn einde mogelijk heeft bespoedigd.
Klaas van der Meulen was nog een schipper van, zoals men dat noemt, de oude stempel. Hij werd op 20 juli 1907 te Workum geboren en moest reeds als knechtje mee op het schip van zijn vader toen hij pas zeven was. In Hylke Speerstra's boek Heil om Seil vertelt hij: "Wy leine leech yn 't Heidenskip en moasten dy moarns wer in nije fracht modder út de Harnzer terp helje. De wyn helle oan út it noardeasten. Heit pakte my by 't skouder, krige de swurdlopers en boun my fêst. "Ik moat dy langer brûke as hjoed", zei er, "dou silst net forsûpe". Doe sette er de swurdlopers deeglik oan 'e bolder fêst en sei: "Stjûre". Ik sjoch him noch op ien knibbel foar de mêst sitten. Hij stjûrde my mei syn eagen. Op 'e Thomashoeke by de Krúspôlle helle er my nei foaren, boun my in stik tou oan 'e poat en sei, dat ik nou de fok mar ris oanskuorre moast. Ik wie sawn jier en fielde my in keardel".
VIER KEER KAMPIOEN.
Toen hij veertien was stond hij al enige keren in een wedstrijd aan het roer van een skûtsje. Een jaar later voer hij een vol seizoen mee als wedstrijd-schipper. Zijn eerste kampioenschap won hij vlak na de oorlog, in de zomer van 1945 op de Langweerder Wielen. Die zege behaalde hij na een formidabele loefpartij met Ulbe Zwaga uit Langweer. Sommige Langweerders meenden, dat hun favoriet recht op de titel had. Klaas van der Meulen liet zich door hun dreigende houding niet uit het veld staan. Hij sneed voor de prijsuitreiking een gat in zijn broekzak en stak daar een dikke gummislang in, die hij in zijn broekspijp liet bungelen. Met zijn beide handen in de zakken - en met in de ene hand die gummi"stok" - stapte hij bedaard de zaal binnen, waar hij de kampioensprijs kreeg.
Verder werd Klaas van der Meulen kampioen in 1947, in 1951 en in 1954. Hij zeilde onder meer op de tjalk van zijn schoonvader Teake Salverda en de skûtsjes van de commissies van de Zuidwesthoek, Lemmer en Sneek. Een jaar of zes geleden kwam hij weer op zijn eigen schip, het Woudsender skûtsje, dat de naam van zijn vader, Keimpe van der Meulen, kreeg. Daarmee ging een grote wens van Klaas van der Meulen in vervulling. Een schipper moet baas zijn op zijn schip, zo was steeds zijn standpunt. Dat standpunt heeft hem vroeger wel eens in moeilijkheden gebracht met de commissies.
STRIJD EN ARMOEDE.
Maar Klaas van der Meulen kon nu eenmaal geen andere houding aannemen. Het leven had hem zo gemaakt. Hij leed vroeger veel armoede en moest een voortdurende strijd leveren om het bestaan. Die strijd en rivaliteit maakte van hem een voortreffelijk schipper. Toen er na de oorlog ook voor Klaas van der Meulen een zekere welvaart kwam begon hij ook de betrekkelijkheid van veel dingen te zien. Je moest je niet zo gauw druk maken over allerlei kleinigheden bij het skûtsjesilen, die vergeleken bij die strijd van vroeger nauwelijks betekenis hadden. Die instelling maakte van hem ook een gemoedelijke en sportieve schipper, die in het gehele skûtsje-legioen alle achting had.
Klaas van der Meulen was emotioneel met de vroegere schipperij verbonden en had, zoals gezegd een hartstocht voor het skûtsjesilen. De laatste jaren had hij reeds hartklachten, maar dat weerhield hem er, ondanks waarschuwingen, niet van om toch weer aan het roer van zijn geliefde schip te gaan staan. Tegen goede vrienden moet hij wel eens gezegd hebben: Ik hoop op mijn schip te sterven. Welnu, die hoop is dan zaterdag in vervulling gegaan. Maar daarmee is wel een akelig lege plaats ontstaan in de gelederen van de echte, oude skûtsje-schippers.

GRAFTOMBE.NL:
Begraafplaats Stavoren kerk
Voornaam: Klaas
Achternaam: Meulen van der
Geboortedatum: 20-07-1907
Overlijdensdatum: 07-07-1973
en
Voornaam: Willemke
Achternaam: Salverda
Geboortedatum: 04-05-1908
Overlijdensdatum: 01-05-1996

DEZE GRAFFOTO HEB IK TOEGESTUURD GEKREGEN.