IK BEN IN HET BEZIT VAN DE PERSOONSKAART VAN HET CENTRAAL BUREAU VOOR GENEALOGIE.

IK BEN IN HET BEZIT VAN 9 OVERLIJDENSADVERTENTIES EN ‘N IN MEMORIAM UIT DE LEEUWARDER COURANT:
WIEBE AMELS (76) MAKKUM OVERLEDEN.
Makkum - Na algeruime tijd ziek te zijn geweest is in het afgelopen paasweekend in het ziekenhuis Oranjeoord in Harlingen de heer Wiebe Amels uit Makkum overleden. Hij is 76 jaar geworden. De heer Amels werd vooral bekend als directeur van de gelijknamige scheepswerf in Makkum en Lemmer. Hij was 55 jaar aan het bedrijf verbonden. In 1976 nam hij afscheid maar bleef als adviseur duidelijke banden met de werf houden. Daarnaast was hij actief in het maatschappelijk leven. Zo was hij voorzitter van de stichting Maggenheim, een stichting die zich in de ruimste zin van het woord inzette voor het welzijn van Makkum en de Makkumers. De heer Amels was ridder in de Orde van Oranje Nassau.
De heer Amels kwam op dertienjarige leeftijd op de werf terecht die zijn vader Cornelis had gekocht. Hij begon als pikjongen. De praktijk bleek zijn school te zijn: op achttienjarige leeftijd boog hij de spanten van een kotter: werk van een vakman. Niet alleen het vak verstond hij maar ook de wijze om de zaak te leiden en uit te breiden. Met zijn halfbroer Douwe legde hij vooral na de oorlog de basis voor de huidige werf, die door haar uiterlijk al gauw "de kathedraal van Makkum" kwam te heten.
Wiebe Amels bleef desondanks een "gewone Makkumer". Nou gewoon . . . Hij viel weleens uit de toon, want gepolijst spraakgebruik was aan deze ruwe-bolster-blanke-pit niet altoos besteed. Hij nam nooit en nergens een blad voor de mond. Sommigen lag dat niet altijd, anderen konden dat waarderen. Een voorbeeld uit de jaren vijftig: een Israëlische aankoopcommissie ziet op de werf in Makkum de directeur zelf met zijn vak bezig. Alle werven in het Westen des lands worden vergeten en Amels krijgt de order. Met Wiebe Amels is een markante persoonlijkheid heengegaan.